มีตำนานหนึ่งที่เล่าขานกันมานาน โลกที่มีป่าดงดิบ ภายนอกดูเหมือนกับป่าทั่วไป แต่ใจกลางของป่ามีต้นไม้สีทองและมีดอกไม้หลากหลายสายพันธุ์ ป่าที่อุดมสมบูรณ์นี้มีชื่อว่า “ป่าไทยสนุก” มีสัตว์ที่มีหน้าตาแปลกประหลาดหลากหลายและมีต้นไม้ต้นหนึ่งที่วิเศษอย่างยิ่ง ชื่อ "ต้นไม้ไทยสนุก" ลักษณะของมันเป็นต้นไม้ที่เป็น{ทองคำ}แท้ทั้งหมด ใบไม้เป็นมรกตบริสุทธิ์ที่หาได้ยาก {ทุกคน}ต่างปรารถนาที่จะได้มันมาครอบครอง ต้นไม้ไทยสนุกไม่ได้อยู่อย่างโดดเดี่ยว เพราะมีสัตว์ที่คอยดูแลและปกป้องมันตลอด
แป้ง หญิงสาวที่มีผมสีน้ำตาล ตาสีดำ มีความปรารถนาที่จะนำต้นไม้ไทยสนุกกลับมาที่หมู่บ้านของตนเอง ส่วนหนึ่งเพราะต้องการค้นหาความจริงในตำนาน และส่วนหนึ่งเพราะต้องการอำนาจ เพื่อทำให้โลกของเธอ{สงบสุข} จากภัยพิบัติต่าง ๆ และการทะเลาะกันของประชาชน
แป้ง: ต้นไม้ไทยสนุกสามารถหยุดยั้งได้ทั้งวิญญาณที่ชั่วร้าย ความศรัทธาที่ไม่ถูกต้อง และเวลา นอกจากนี้ มันยังทำให้ผู้คนมีความสุขตลอดไป ปราศจากความทุกข์ ความลับนี้ของมันจะทำให้ฉันเป็นหญิงสาวที่ทรงอำนาจ สามารถทำให้{ทุกคน}มีความสุข
ความทรงจำของแป้งเกี่ยวกับคำบอกเล่าที่ฟังมาจากยาย ทำให้แป้งตัดสินใจไปที่ป่าวิเศษแห่งนี้ แป้งมุ่งหน้าสู่ป่าไทยสนุกพร้อมด้วยดาบและเครื่องมือต่าง ๆ แป้งรู้ว่ามีสัตว์ที่คอยปกป้องต้นไม้ไทยสนุก ชื่อว่า “ป้อง” สัตว์ที่มีลักษณะสวยงามและมีพลังวิเศษ ความสามารถของมันคือมันสามารถพรางตัวได้ ถ้ามันยิ้มจะทำให้สรรพสิ่งที่มาจากด้านมืดที่เห็นรอยยิ้มนั้นจะต้อง{ตกหลุมรัก}มัน และไม่สามารถออกจากวังวนในป่านี้ได้ สุดท้ายพวกมันก็จะกลายเป็นสัตว์ที่อยู่ในป่าเพื่อคุ้มครองป่าแห่งนี้ต่อไป
หลังจากเดินทางมาถึงป่าไทยสนุก แป้งรับรู้ถึงอากาศที่สดชื่น สงบ เพียงแค่ยืนที่หน้าป่าแห่งนี้ มันก็สามารถทำให้แป้งมีความสุขมาก
แป้งก้าว{ขา}เข้าไปในป่าได้ห้าก้าว มีสิ่งหนึ่งที่ปรากฏขึ้น สิ่งนั้นมีรูปร่างที่สวยงาม มีสี่ขา หน้าเป็นคน หูสีน้ำตาล ตาสีเขียว ลำตัวสีขาว {หาง}ยาวฟู สิ่งนั้นคือ ป้อง นั่นเอง แป้งตื่นเต้นที่ได้เห็นมัน ไม่คิดว่าเรื่องที่ยายเคยเล่าจะเป็นเรื่องจริง
แป้ง: ฉันต้องการต้นไม้ไทยสนุก ขอฉันตัดต้นไม้หรือเด็ดใบของมัน เพื่อสร้างความปลอดภัยและความสงบให้โลกของฉันได้ไหม
ป้อง: ไม่ได้ ต้นไม้ไทยสนุกเป็นสิ่งมีชีวิตที่วิเศษ มันมีหัวใจ ฉันจะปกป้องมันจากคนที่ต้องการทำร้ายมัน
เมื่อแป้งได้ยินเธอก็คิดในใจว่าขอดี ๆ คงไม่ได้ แป้งจึงพยายามที่จะต่อสู้กับป้อง แต่พลังของป้องสูงเกินไป เพียงแค่รอยยิ้มของป้องก็สามารถทำให้เธอหยุดการเคลื่อนไหว และเผลอเคลิ้มไปกับรอยยิ้มนั้นชั่วขณะ แต่เธอก็สามารถเรียกสติของตัวเองกลับมาได้
ป้องแปลกใจที่แป้งไม่หลงรอยยิ้มของเขาเหมือนกับคนอื่น ๆ เขาจึงพยายามขับไล่แป้งออกจากป่า แต่แป้งไม่{ยอมแพ้} เธอกลับไปฝึกฝนตัวเองอีกครั้ง จนสามารถกลับเข้าป่าได้
ป้อง: ทำไมเธอถึงไม่เข้าใจว่า ต้นไม้ไทยสนุกไม่สามารถให้เธอสิ่งที่เธอต้องการได้ เธอออกไปจากที่นี้เถอะ ฉันไม่อยากทำร้ายเธอ
แป้ง: ฉันเข้าใจ แต่ฉันก็อยากลองทำอะไรสักอย่าง เพื่อประชาชนในโลกของฉัน
ป้องรับรู้ได้ถึงความความต้องการของแป้งที่อยากจะปกป้องโลกของตัวเอง เช่นเดียวกับเขา ก็อยากจะปกป้องป่าผืนนี้
ความต้องการของพวกเขา คือ ความ{สงบสุข}และความเป็นอยู่ที่ดี ป้องจึงพาแป้งไปหาต้นไม้ไทยสนุก เพื่อขอคำแนะนำ เมื่อมาถึงแป้งเห็นแสงสีทองที่วาววับ ส่องประกายมาแต่ไกล
ต้นไม้ไทยสนุก: ความ{สงบสุข}ที่{ทุกคน}ต้องการ ไม่ได้อยู่ในตัวของฉัน แต่อยู่ในใจของ{ทุกคน} ความรักและความเข้าใจ ที่สามารถสร้างความ{สงบสุข}ได้ เริ่มจากการฝึกจากตัวเราเอง หาความสุขเล็ก ๆ น้อย ๆ ใกล้ ๆ ตัวเราก่อน เข้าใจสถานการณ์ต่าง ๆ ใช้ชีวิตอย่างมีสติ ไม่ประมาท ไม่เบียดเบียนคนอื่น ก็สามารถสร้างความ{สงบสุข}ได้แล้ว ส่วนความทุกข์ก็ไม่ได้มีโทษอย่างเดียว ประโยชน์ของมันก็มี ทำให้เราได้เรียนรู้ชีวิตมากขึ้น อะไรที่ทำให้เราเกิดทุกข์ เราก็หาทางดับทุกข์นั้น และพยายามไม่ให้เกิดขึ้นอีก มั่นฝึกตัวเองสม่ำเสมอ เธอก็จะเจอความ{สงบสุข}ของตัวเอง
แป้ง: ฉันเข้าใจแล้ว ขอบคุณทั้งสองมากเลยนะ
ป้อง: พวกเราทั้งสองต้องการสิ่งเดียวกัน คือความ{สงบสุข} ฉันเข้าใจเธอเหมือนกันแป้ง
ป้องและแป้งได้ทำความรู้จักกันมาก และพัฒนาความสัมพันธ์เป็น{เพื่อน}ที่ดีขึ้น ทั้งสองเข้าใจว่า ความต้องการที่เกินไปจะนำไปสู่ความทุกข์ทรมาน ในที่สุดพวกเขามีความสุขและอยู่อย่าง{สงบสุข}ในโลกที่เต็มไปด้วยความสมดุล
แป้งทำให้คนในหมู่บ้านของเธอได้รู้ถึงความสำคัญของความ{สงบสุข} และ{ทุกคน}ได้เรียนรู้ถึงการอยู่ร่วมกันอย่างมีความสุขในโลกที่อุดมสมบูรณ์ และป่าไทยสนุกทำให้{ทุกคน}ได้รู้ถึงความสำคัญของความสัมพันธ์และความรัก
