หลังจากเดินทางมาถึงประเทศไทย โจชายหนุ่มที่อยู่ต่างประเทศ ได้ต่อเครื่องบินมาที่เชียงใหม่ทันที เขาคิดถึงอาหาร คน และอากาศที่เป็นมิตรของที่นี่ ครั้งนี้เขาได้งานที่จังหวัดเชียงใหม่ ทำให้เขาสามารถอยู่เชียงใหม่ได้นาน
เมื่อถึงเชียงใหม่ โจเอากระเป๋ามาเก็บในบ้านเช่า เขารู้สึกหิวมาก จึงเริ่มเดินหา{ร้านอาหาร} เขาเดินไปที่{ร้านอาหาร}เล็ก ๆ ที่ตกแต่งอย่างมีเอกลักษณ์แบบล้านนา ร้านนี้มีแต่คนท้องถิ่นนั่งกินกันหลายคน
“สวัสดีค่ะ ยินดีต้อนรับค่ะ” พนักงานยิ้มแย้มพูดกับเขา
“สวัสดีครับ” โจตอบและเลือกที่นั่ง แล้วเปิดเมนูดูอาหารทันที เขาสั่งข้าวซอยและไส้อั่ว อาหารที่ชอบตั้งแต่ตอนเขามาเชียงใหม่ครั้งแรก
กลิ่นของอาหารที่มาเสิร์ฟหอมมาก เขาตื่นเต้นมากที่จะได้กินอาหารที่ตัวเองรอคอยมานาน
“ขอโทษนะครับ ผมสั่งข้าวซอยแต่มันดูแตกต่างจากข้าวซอยที่เคยกินมา” โจอธิบายกับพนักงานที่กำลังเดินผ่านไป แต่พนักงานไม่เข้าใจที่เขาพูด จึงไปเรียกเจ้าของร้านมา
“ขอโทษด้วยค่ะ ไม่ทราบว่าเกิดปัญหาอะไรขึ้นคะ” กิ่ง เจ้าของร้านถาม
โจเงยหน้าขึ้นจาก{มือถือ} กำลังจะยื่น{มือถือ}ให้กิ่งดูรูปอาหารที่อยากกิน หัวใจของเขาเต้นแรงขึ้นมาทันที
“โจ มาเชียงใหม่นานแล้วเหรอ” กิ่งถาม
โจตกใจเมื่อเห็นแฟนเก่าของตัวเอง ที่เขาคิดถึงเธอมาตลอด
“เพิ่งมาถึงวันนี้ครับ และเห็นว่าที่นี่มีข้าวซอยที่น่ากินเลยเข้ามา” โจตอบ
“อ๋อ ข้าวซอยของคุณจะถูกเตรียมให้ใหม่นะคะ ส่วนอันนี้เขาเรียกว่าข้าวสวยนะจ๊ะ” กิ่งยิ้มและบอกโจ
“ขอโทษด้วยครับ ผมน่าจะออกเสียงผิด เพราะเสียงมันคล้ายกัน” โจบอก
“{ไม่เป็นไร}ค่ะ ขอตัวก่อนนะคะ” กิ่งตอบ
{จากนั้น}กิ่งเดินเข้าไปใน{ห้องครัว} แล้วกลับออกมาพร้อมกับข้าวซอย
“นี่จ๊ะ ข้าวซอยที่คุณชอบ” กิ่งบอก
“ขอบคุณครับ” โจยิ้มและบอก
เขาตักข้าวซอยเข้าปาก ก็ต้องตกใจและมี{ความสุข}มาก เพราะมันเป็นรสชาติที่เขาคุ้นเคยและคิดถึงมันมาก
“อร่อยมากเลย เหมือนที่คุณเคยทำให้ผมกินเลย” โจบอก
“ใช่จ๊ะ นี่ฝีมือเราเอง”กิ่งบอก
“ขอบคุณนะ” โจยิ้มให้และตักข้าวซอยกินต่อ
ระหว่างนั้นกิ่งก็มานั่งคุยกับโจ เรื่องราวต่าง ๆ เริ่มต้นขึ้น โจเล่าถึงชีวิตของเขาในต่างประเทศและกิ่งเล่าถึงธุรกิจ{ร้านอาหาร}ของเธอ เขาได้ยินจาก{เพื่อน}ว่าตอนที่เธอเริ่มธุรกิจในช่วงแรก ๆ มีปัญหามาก ทั้งรายได้ต่ำ การจัดการระบบของร้าน เธอจึงไม่มีเวลาให้กับโจในตอนนั้น ทำให้ทั้งสองต้องเลิกกันไป พวกเขาคุยกันจนโจกินข้าวซอยหมด หลังจากโจจ่ายเงินค่าอาหารเสร็จก็ขอตัวกลับไปพัก
วันต่อมา โจไปเที่ยวที่ดอยสุเทพ ทำให้คิดถึงเรื่องเก่า ทั้งสถานที่และร้านข้าวซอยใกล้ ๆ ดอยสุเทพที่เขาเคยมากินกับกิ่ง เขาอยากกลับมาเริ่มต้นกับเธอใหม่ แต่ไม่รู้จะเริ่มยังไง
ตอนเย็นเขากลับมาที่ร้านของกิ่งอีกครั้ง เห็นเธอยืนคุยกับผู้ชายคนหนึ่งที่หน้าร้าน ระหว่างเดินผ่านสองคนนั้น กิ่งมองมาที่โจแล้วยิ้มให้เขา เขารู้สึกเจ็บปวดมาก ตอนนี้เขาไม่รู้ว่าตัวเองมีสีหน้าแบบไหน เขาตัดสินใจเดินไปที่โต๊ะ แล้วสั่งข้าวซอยมากินเหมือนเดิม
“กินข้าวซอยอีกแล้วเหรอ ทำไมชอบมันจัง” กิ่งถาม
“เพราะมันอร่อยและผมมี{ความทรงจำ}ที่ดีกับมัน” โจอธิบาย
“{ความทรงจำ}อะไรเหรอ” กิ่งถาม
โจใจเต้นแรงอีกครั้ง แต่การที่เห็นเธออยู่กับผู้ชายคนนั้น เขาจึงตัดสินใจที่จะบอกความรู้สึกของตัวเองออกไป เพราะกลัวจะเสียเธอไป
“มันเป็น{ความทรงจำ}ตอนที่ผมกอดคุณจากด้านหลังตอนคุณทำข้าวซอยให้ผมกิน และตอนที่ผมช่วยหั่นผัก {มีด}{บาด}มือผม แล้วคุณทำแผลให้ผม แม้กระทั่งตอนที่เราไปเที่ยวแล้วเรากินข้าวซอยอร่อย ๆ ด้วยกัน แต่รสชาติที่ผมชอบที่สุดคือข้าวซอยที่คุณทำให้ผมกิน แต่ตอนนี้ผมกินข้าวซอยด้วยความเจ็บปวด เพราะผมเห็นคุณสนิทกับผู้ชายคนนั้นมาก” โจอธิบาย
กิ่งได้ฟังรู้สึกตกใจ ดีใจ เขินปนกันไป
“ผู้ชายคนนั้นเป็นญาติฉันค่ะ เขามา{กินข้าว}ที่ร้าน เสร็จแล้วเลยเดินไปส่งเขา” กิ่งอธิบาย
โจดีใจมากหลังได้ยินกิ่งอธิบาย
“ผมคิดถึงคุณ ผมไม่เคยลืมคุณได้เลย” โจบอก
“{เหมือนกัน}ค่ะ ตอนนั้นฉันไม่อยาก{เห็นแก่ตัว} เพื่อรั้งคุณให้อยู่กับคนไม่มีเวลาแบบฉัน คุณควรได้เจอคนที่ดีกว่า” กิ่งอธิบายและเริ่มมีน้ำตาไหลออกมา เธอคิดถึงและยังรักเขา{เช่นกัน}
“ผมเข้าใจคุณ เรากลับมาคบกันได้ไหม” โจถาม
“ได้ ค่ะ” กิ่งตอบ
{จากนั้น}ทั้งสองกอดกันแน่น พวกเขาได้เริ่มความสัมพันธ์ใหม่อีกครั้ง ทำงานร่วมกันใน{ร้านอาหาร}และพัฒนาธุรกิจให้เติบโตไปด้วยกัน
สำหรับพวกเขาแล้วข้าวซอยไม่ใช่แค่อาหาร แต่มันยังเป็นสัญลักษณ์ของความรัก อุปสรรค {ความทรงจำ}สำหรับพวกเขาอีกด้วย
